آکسيون اعتراضی مردم در مخالفت با تخريب “پارک گزی” و تبديل نمودن آن به يک مرکز تجارتی در شهر استانبول سر آغاز موج اعتراضاتی گرديد که امروز دامنۀ آن تمام شهرهای بزرگ ترکيه را فرا گرفته است. قساوت و درنده خوئی نيروهای پوليس نه تنها نتوانست که به اعتراض ها خاتمه دهد بلکه آن را تشديد نموده و منجر به گسترش هرچه بيشتر رو درويی مردم و جوانان با دولت حاکم اسلامی سرمايه داری گرديده است.
طبق گزارش های به دست آمده تا اکنون دو نفر از فعالين اين اعتراضات کشته و بالغ به ١٧٠٠ نفر از تظاهر کننده گان دستگير و بيش از ٣٠٠٠ نفر زخمی و مصدوم شده اند. با فراخوانده شدن اعتصاب عمومی از جانب اتحاديه های کارگری ترکيه در روزهای چهارم و پنجم جون و با اعلام حمايت آنها از حرکت اعتراضی مردم، اين اعتراضات که در نوع خود در تاريخ چند دهۀ اخير ترکيه بی سابقه بوده است، وارد مراحل تعيين کننده و مهمی شده است. هرچند دولت ترکيه و حاميان بين المللی و همچنين ميديای خدمتگذار آنها در تلاش اند تا صورت مسألۀ اعتراض مردم را کمرنگ جلوه دهند و آن را ناشی از اغراض و استفاده جوئی مخالفين سياسی دولت حاکم و يا “توطۀ نيروهای بيگانه” قلمداد کنند؛ اردوغان نخست وزير ترکيه در سخنان تلويزيونی خود با لحن مستهجن و تهديدآميزی، معترضان را “حاشيه ای افراطی” و “مشتی غارتگر” خطاب کرد که “می خواهند مردم ما را تحريک کنند”. ولی قدر مسلم آن است که اين اعتراضات ريشۀ عميق و پايداری در بحران اقتصادی نظام سرمايه داری جهانی و مهمتر از آن در جدالهای طبقاتی و اجتماعی موجود در خود جامعۀ سرمايه داری ترکيه دارند. منشأ اعتراضات کنونی نابرابری، استثمار و ستمی است که به طبقۀ کارگر و اقشار محروم اجتماعی اعمال شده است. در عين حال تقابل نسل جوان و انسانهای آزاديخواه و مردم مترقی از زن و مرد، نيز ناشی از اعمال و تداوم سياست های استبدادی ديرينه و تحميل قوانين و ارزش های اسلامی از جانب قدرت حاکمه است.
اعتراض مردم آزاديخواه ترکيه برای خلاصی از بربريت کنونی و دولت اسلامی سرمايه، شايستۀ گرم ترين و انسانی ترين حمايت ها است. حرکت و اعتراض طبقۀ کارگر و مردم محروم برای برخورداری از رفاه و برای بردن سهمی از تمام مواهب زنده گی و ثروت اجتماعی که خود آن را خلق کرده و می کنند، برحق و عادلانه است. سازمان سوسياليستهای کارگری افغانستان از اعتراضات برحق مردم آزاديخواه ترکيه بر عليه وضع موجود و بربريت نظام سرمايه داری و دولت اسلامی سرمايه، دفاع و حمايت می نمايد و خود را در کنار کارگران و جوانان و مردم آزاديخواه ترکيه برای به زير کشيدن دولت حاکم و به پيروزی رساندن جنبش اعتراضی می يابد. جنبش اعتراضی می تواند به سرانجام های متفاوتی برسد. شرط پيروزی و تحقق رهائی از بربريت نظام سرمايه داری و بر پا داشتن جامعۀ آزاد و برابر، به ميدان آمدن طبقۀ کارگر با پرچم سوسياليستی خودش و بسيج نيروهای اجتماعی حول آن می باشد. به اميد اين که طبقه کارگر و فعالين سوسياليست کارگری با درايت و شايستگی اين مسؤوليت را ادأ نموده و جنبش مردم را به پيروزی رهنمون شوند.
زنده و پيروز باد جنبش اعتراضی مردم آزاديخواه ترکيه!
زنده باد همبستگی جهانی طبقه کارگر!
زنده باد سوسياليسم!
شورای مرکزی سازمان سوسياليستهای کارگری افغانستان
٥ جون ٢٠١٣ مطابق ١٥ جوزا ١٣٩٢
مقالات رسیده
