روز 28 اسفند ماه باردیگر جنایتی هولناک در افغانستان رخ داد. فرخنده، دختری 27 ساله، به جرم قرآن ستیزی قربانی فرهنگ مردسالار و دولت ارتجاعی دست نشانده ی آمریکا شد. البته این، اولین و تکان دهنده ترین واقعه ی قتل زنان در افغانستان نیست. سالهاست که زنان ستمدیده افغانستان به جرم زن بودن شان به سنگسار، اعدام و خشونت محکوم شده اند.
قتل فجیع فرخنده که در ملاء عام و حضور پلیس انجام گرفت، ابتدا با سکوت دولت و سپس زیر فشار اعتراضات مردم، به موضع گیریهای ضد و نقیض از جانب نمایندگانش منجر شد. اما اعتراضات گسترده مردم افغانستان و به ویژه حضورهزاران زن مبارز با شعار “من هم فرخنده هستم”، موجب شد که رسانه های داخلی و خارجی سکوت خود را بشکنند. این واقعه تمام انسان های شریف و آزاده را به سختی متاثرکرد و توجه افکار جهانی را به خود معطوف ساخت. نقش زنان افغانستان در این اعتراضات، پس از نزدیک به سه دهه اختناق و سرکوب، چشمگیر بوده است. آنان در تظاهرات خشمگینانه شان خواهان دستگیری و مجازات عاملان این جنایت شده اند.
اما قتل فرخنده ادامه ی سیاست طالبان در دولت اشرف غنی است که دوام اش در قدرت، متکی به توافقاتی است که پشت پرده با طالبان کرده و قانون اساسی افغانستان هم که بر پایه دین اسلام تدوین شده، پیشاپیش چنین توحش های داعشی را تضمین نموده. دولت افغانستان مسئول مستقیم این رویداد فاجعه بار است.
ما ضمن محکوم کردن این جنایت ضد بشری همدردی خود را با خانواده فرخنده، زنان و مردم افغانستان اعلام میکنیم و معتقدیم که پیشروی مبارزات زنان تنها با مبارزه ای پیگیر و متشکل و در همسویی با زحمتکشان ممکن است.
کمیته اجرایی اتحاد سوسیالیستی کارگری
مارس 2015
مقالات رسیده
