طرح ضد کارگری و نژادپرستانۀ خانه کارگر در یازده اردیبهشت روز جهانی کارگر، نه تنها ماهیت فاشیستی رژیم جمهوری اسلامی را تکمیل کرد، بل گوشه یی از طرح سازمانیافتۀ سرمایه داری علیهکارگراندر ایران را نیز نشان داد. تهاجم فاشیستی رژیم جمهوری اسلامی به کارگران مهاجر افغانستانی در ایران با دامن زدن به ایجاد فضای راسیستی و تفرقه اندازی در صفوف کارگران و زحمتکشان در راهپیمائی دولتی روز کارگر را می بایستی متحدانه و با صفوف هرچه بیشتر محکوم کرد. اگرچه این اولین توطئۀ رژیم جنایتکار اسلامی بر علیه کارگران افغانستانی نیست اما این بار قضیه جدی تر از آن است که بتوان بسادهگی از کنارش گذشت. جمهوری اسلامی مدتها است که با بحرانهای اقتصادی– سیاسی شدیدی روبرو است و به علت اعتراضات و اعتصابات هر روزه در ایران که بر علیه تورم و گرانی، بیکار سازیها و دستمزدهای پائین در جریان است، رژیم ناتوان از حل این معضلات و پاسخ به آنها در پی ترفند هایی است تا با تفرقه انداختن در صفوف کارگران و زحمتکشان به اهداف شوم و پلید خود برسد. این رژیم مدتهاست که حملۀ سازمانیافته به مهاجرین افغانستانی و بی پناه را شروع نموده و به عناوین مختلف عرصه را بر آنها تنگ کرده است. در چند سال اخیر شاهد بیرون کردن مهاجرین افغانستان که نسل دوم و سوم آنها حتی متولد ایران هستند، بوده ایم. ظاهر شدن آنها در برخی از شهرها در معابر عمومی جرم است وحتی فضای حاکم بجایی رسید که منازل آنها در قزوین و یزد به آتش کشیده شد. فاشیسم دولتی در ایران این بار با وقاحت و بیشرمی تمام در مراسم اول ماه مه که روز همبستگی جهانی کارگران میباشد، با حملۀ تفرقه افکنانه و دامن زدن به احساسات شوونیستی، کارگران مهاجر افغانستانی را عامل بیکاری معرفی میکند. مزدوران ضد کارگر خانه کارگر که بیش از سه دهه است در سرکوب و بی حقوقی کارگران از بازوهای اصلی دولت سرمایه جمهوری اسلامی بود ه اند، این بار با حربۀ جدید نفاق افکنی بین کارگر ایرانی و افغانستانی، در حالیکه هر دو بخش جدائی ناپذیر از طبقه کارگر ایران هستند، با رو درو قرار دادن آنها به میدان آمده تا به منافع شوم صاحبان سرمایه و دولت که خود بزرگترین کارفرما است ، جامۀ عمل بپوشانند.
رژیم با اتخاذ این اعمال جنایت کارانه می خواهد با نفاق طبقاتی بین کارگران ایرانی و افغانستانی ،که هر دو به یک طبقۀ واحد با منافع مشترکی تعلق دارند، خود را از زیر تیغ مبارزات این طبقه و زحمتکشان جامعه برهاند و به این طریق با قربانی کردن کارگران زحمتکش افغانستانی، آنان را مسبب بحرانی که دولت خود عامل آن است معرفی کند. در واقع حمله به کارگران افغانی حمله به کل طبقۀ کارگر ایران است. هدف دولت روحانی در مماشات و باج دادن به امپریالیستها حل بحران اقتصادی و سیاسی از طریق خصوصی سازیها و پاسخ به صندوق بین المللی پول و بانک جهانی، اجرای هرچه تمامتر نیروی کار ارزانتر وکارگر خاموش است و این در راهپیمایی خانۀ کارگر رژیم و گرداننده گان مزدورآن یعنی ربیعی ، محجوب و صادقی آشکارا به نمایش در آمد.
کارگران مهاجر افغانستانی به آشکارترین شکل تحت ستم شوونیسم ایرانی قرار دارند و از ستم ملی رنج می برند. کارگران افغانستانی از دهۀ پنجاه در ایران تحت شدیدترین شرایط کاری استثمار می شوند. از بی حقوقی کامل سیاسی و اجتماعی در عذابند؛ در معرض دستگیری و اخراج دائمی قرار دارند. این کارگران بخشی از طبقۀ کارگر ایران هستند و حمله به آنها حمله به سطح معیشت و زندگی تمامی کارگران در ایران است، صرف نظر از اینکه درکجا بدنیا آمده باشند. کارگران سوسیالیست و فعالین کارگری بر این واقفند و می توانند اهداف ضد کارگری رژیم وخانۀ کارگر در روز کارگر تهران را هر چه وسیعتر در میان کارگران افشاء کنند. تنها با عکس العمل بموقع ، اتحاد و همبستگی طبقاتی و با بسیج هر چه بیشتری از نیروی اجتماعی کارگران در ایران و افغانستان می توان طرح های فاشیستی و ضد کارگری رژیم را خنثی کرد.
مقابله با این توحش سرمایه و حمایت از کارگران و زحمتکشان افغانستانی این وظیفه را جلو پای طبقۀ کارگر ایران می گذارد، که با اتکاء به نیروی طبقاتی خود و کارگران و زحمتکشان افغانستانی، با حضورشان در صحنه با شعار “کارگران وطن” ندارند ، ” کارگران جهان متحد شوید ….” به مبارزه و مقابله بر خیزند. نه تنها از نیروی متحد خود در خنثی نمودن این سیاستهای کثیف و ضد کارگری برعلیه این جنایت جمهوری اسلامی استفاده نموده بلکه تا جایی که امکان دارد توجه کارگران سراسر جهان را بر علیه این عمل فاشیستی معطوف نمایند و حمایت طبقه کارگر جهانی را به این امر مهم جلب کنند.
رژيم اسلامی ايران مانند همۀ رژيمهای استبدادی و ضدکارگری در جهان بقای خود را در تفرقه ميان کارگران و توده های مردم مي بیند و دائماً میکوشد که آنرا تشديد و بازتوليد نمايد. حمايت وسيع احزاب و نهادهای کارگری ايران از کارگران مهاجر در سالهای اخير، کابوس جمهوری اسلامی يعنی اتحاد کارگران را، بواقعيت نزديکترنموده و بدون ترديد آن روز دور نيست که کارگران در ايران اعم از مهاجر و غير مهاجر به مثابه يک طبقۀ واحد در برابر رژيم فاشيستی اسلامی بايستند و توازن قوا در مبارزۀ طبقاتی را به نفع خود متحول سازند. کارگران مهاجر افغانستانی در ايران جزء طبقۀ کارگر آن کشور است و هر فرد از آنها در صورت تمایل به اقامت دايمی در آن کشور، بلادرنگ بايد از تمام حقوق و مزايای شهروندی بهره مند گردند.
زنده باد وحدت و همبستگی طبقۀ کارگر
سازمان سوسیالیست های کارگری افغانستان
کانون سوسیالیست های کارگری
6 می 2015
16 ثور ، اردیبهشت 1394
مقالات رسیده
