ح. بريالی
ميگويند، تاريخ داستان تغيير و دگرگونى است. تاريخ جوامع تاكنونى نيز از منظر ماركسيسم، تاريخ مبارزۀ طبقاتى است. همانگونه كه أولين قيام برده گان به رهبرى اسپارتاكوس در برابر مظالم و ستم طبقاتى برده داران و امپراتورى روم باستان اتفاق افتاد و سالها ادامه يافت و بعد از شكست براى سائر برده گان نمونۀ پايدارى ومقاوت گرديد و همچنانيكه يورش تاريخى كارگران پاريس در سال ١٨٧١ بر ضد بورژوازى فرانسه براى أولين بار در تاريخ منجر به حكومت كارگرى زير نام كمون پاريس شد، انقلاب بزرگ اكتبر نيز در چنين يك نبرد عظيم طبقاتى ٩٥ سال قبل سيماى تاريخ معاصر دنياى ما را تغيير داد .
انقلاب اکتوبر
پيروزى انقلاب اكتبر در حقيقيت امر پيروزى ايديال هاى ماركسيستى و در پراتيك افتادن تيورى تلاش و نبرد طبقۀ كارگر ، دهقانان و سربازان روسيۀ آنزمان براى رهايي از يوغ استثمار و نظام سركوبگر طبقاتى بود. اين انقلاب توانست با پيروزى نخستين اش توسط طبقۀ كارگر و بلشويكها از تمام بورژوازى خلع يد نمايد و با عروج به قدرت سياسى، حكومت كارگرى را إيجاد نمايد.
پيروزى انقلاب اكتبر پاسخى بود در برابر جنگ، گرسنگى و رهايى از استبداد تزارى. انقلاب اكتبر حقيقتا پاسخى بود ماركسيستى براى تغيير جهان و پايان دادن به سلطۀسرمايه داری و سرواژ براى أولين بار. اكنون هم با گذشت تقريبا يكصد سال جاى پاى اين رويداد بزرگ را برهمۀرويداد هاى اين جهان ميتوان ديد و تاثيراتش را إنكار ناپذير دانست. در اين شكى نيست كه اين انقلاب بعد از مرگ لنين و عدم موفقيتش در عرصۀ اقتصادى، غلبۀ ناسيوناليسم و در نتيجه عروج استالينيسم ، به شكست مواجه شد. ولى در همان زمان كوتاه تاريخى با تحولات عظميى كه از خود به جا گذاشت، جايگاه خود را در تغيير مسير تاريخ، تثبيت و مهر خود را بر تمام تحولات تاكنونى يك قرن اخير كوبيد. اين انقلاب همانگونه كه با أولين يورش اش برعليه سرمايه داری در روسيه پرچم رهايي طبقه كارگر را برافراشت همزمان بزرگترين عامل تهيیج و تعرض براى طبقه كارگر و سائر زحمتكشان جهان براى ايستادن و مقاومت برضد طبقات ستمگر گرديد. آزادى و رهايي جنبش هاى استقلال طلب از چنگال استعمار و شكست كامل سيستم مستعمراتى از اثرات مستقيم اين انقلاب است. تشكيل و إيجاد هزاران تشكل كارگرى، چپى، سوسياليستى و كمونيستى را كه به دوام اولين تكان هاى اين انقلاب در جهان به ميان أمد ، میتوان محصول اثرات اين انقلاب دانست.
بيدارى سياسى طبقۀ كارگر و زحمتكشان، شناخت أنها از موقف و جايگاه تغيير دهندۀ خویش در تاريخ و سيران نتيجه مستقيم نقش آگاه گرانۀ اكتبر است. برابرى زنان و مردان ، ساعت كاركم، حق رأى ، حق مسكن ، حق تشكل و آزاديهاى وسيع و گستردۀ انسانى و اجتماعى را حتى در بدترين أوضاع و أحوال وقوع و پيشبرد انقلاب ميتوان به حيث پر افتخارترين دستاوردهاى اكتبر شمرد.
طوريكه در بالا تذكر رفت همزمان با شكست انقلاب در نيمۀ دوم دهه ١٩٢٠ از عدم توانايي انقلاب در پياده كردن وظائف اقتصادى اش و عروج استالينيسم، با حاكم شدن دوبارۀ مناسبات توليدى استثمارى توسط دولت شورى و سقوط نقش پرولتاريا به مثابۀ حكومت كارگرى، حاكميت سرمايه داری دولتى شوروى به ميان آمد كه خود را إلى سقوطش در سال ١٩٩١ به اصطلاح تداوم منطقى تاريخى انقلاب اكتبر و كمونيسم مى پنداشت و چنانچه سرمايه دارى جهانى نيز آنرا سقوط كمونيسم، پايان تاريخ، وغيره مى نامد، كم نبودند چپ هاى هم كه تأیيد كنندۀ اين ادعاى بورژوازى شده و با رجعت به بورژوازى در حقيقت به تخطئۀ انقلاب اكتبر پرداختند و بدين ترتيب هرچه مبارزۀ طبقاتى، انقلاب و قيام طبقۀ كارگر براى سرنگونى بورژوازى است را غير دموكراتيك پنداشته و راه رهائي زحمتكشان را در كشف آشتى كارگران و بورژوازى استخراج كردند.
در حاليكه حقايق ساده جهان امروز در پراتيك سرمايه دارى جهانى نشان داد كه سرمايه داری با سبعيتى كه دارد يكه تاز تر از ديروز به حداقل دستاوردهاى انسانى بشريت بعد از انقلاب اكتبر تاخته و از تمام جنبه هاى زنده گى زحمتكشان أعم از آزادى و رفاه اجتماعي آنها ميدزدد و با اشاعه و تحميل جنگ ، تحميق مذهبى، فاشيسم، ناسيوناليزم و تروريسم دولتى وغيره جلو بسيج طقبۀ كارگر و زحمتكشان را سد مى نمايد. ولى در طرف مقابل با گذشت زمان برعكس بيدارى و تشكل طبقۀ كارگر و انسانهاى آزاديخواه مضمون دوباره مى يابد.
كمونيستها، سوسياليستها، طبقۀ كارگر جهان با درس گيرى خود از انقلاب اكتبر و نقد عوامل شكست آن ، راه خود را به پيش باز ميكنند و بدينسان است كه در واقعيت امر با دقيق شدن و ژرف انديشى در درسها، تجارب و اشتباهات انقلاب اكتبر، براى اكتبر ديگرى آماده ميشوند. اينچنين است مسير تكامل تاريخ كه إنسان و انقلاب از محرك هاى بالندۀ آن به حساب مى آيند.
مقالات رسیده
