بچه بازی
بچه بازی
است که در بسا موارد Pederasti یا نوشته حاضر در مورد هوموفیلی(همجنسگرایی) نیست،هدف ما از بچه بازی
با پیدوفیلی(تجاوز به کودک) مغالطه میشود،در پیدوفیلی شخص میل جنسی به کودکان اعم از دختر و بچه دارد،
Pederasti ولی بچه بازی یا
که امروز سر نوشت هزاران کودک گرسنه و فقیر افغان زیر سایه دموکراسی امریکایی که کماکان معرف واقعیت این دموکراسی است رقم زده شده است، تمایل فرد با کودکان و نو جوانان فقط بچه است.
درصفحه بی بی سی بخش افغانستان هشتم سپتمبر سال دوهزاروده میخوانیم.
ساعت بعد نیمه شب رانشان میدهد. همه جا مردان است برخی مسلح و برخی مواد مخدر استفاده میکنند.توجه همه به یک پسر بچه پانزده ساله است که برای حاضرین می رقصد، بعضی حاضرین به او پول پیشنهاد می کند و او پول را با دندانهایش از دست آنها می گیرد. بخش تکان دهنده آن زمانی فرا می رسد که مراسم ختم می شود، رقص این پسر هم به پایان میرسد و این پسر توسط پۆلداران و قدرتمندان به اتاق هایی هتل ها برده شده مورد تجاوز و بد رفتاری جنسی قرار میگیرد.
از طریق مید یا فلم هایی مستندی از بچه هایی رقاص، کودکان رقصنده که وادار میشوند لباس زنانه بپوشندو در مجلس مردان برقصند و در نهایت در اختیار مرد پۆل دار یا قدرتمندی قرار میگیرد و طعمه هوس جنسی او میگردد.
برخی ازین مردان پولدار و قدرتمند چندین بچه یابرده جنسی دارند این پسر ها که از هفت ساله شروع شده تا شانزده سال دارند یا یتیم هستند و یا مربوط خانواده هایی بسیار فقییر اند.
یکی ازین پسران که فرید(اسم مستعار) نام دارد می گوید.پدرش کارگر بوده و در اثر ماین کنار جاده کشته شده او به عنوان پسر کلان خانواده مسوولی نان آوری مادر و دو برادر خوردش است. مادرش نیز گدایی میکند، او از ده سالگی با رقصیدن شروع کرده چون یگانه راه عاید پۆل برایی کودکان خورد سال همین است.برایی فرید خیلی دردناک است که بعد از رقص مورد تجاوز گروهی قرار میگیرد و برایش دو دالر میدهند. بسیاری ازین بچه ها در اثر آزار و اذیت میمیرند.
به نقل از استکهلمبان، فیلم مستندی که چهار شنبه شب 25 اگست 2010 از تلویزیون اس وی تی سراسری سوێد پخش شد تکان دهنده ترین فیلم مستند بوده است که دران فیلم سوداگرانی در افغانستان با نظاره گذاشته شده که به صورت علنی در شهر ها و روستا هایی افغانستان بدنبال بچه هایی 5 تا 13 سال میگردند تا آنها را به شکل رقصنده و در نهایت به حیث بچه بیرش(برده جنسی) در اختیار مردان متمول، پۆلدار، تاجر،سران قبیله و یا قۆماندان و فرمانده گروه مسلح ملیشه(جنگ سالاران) قرار دهد.
بچه بازی چون یک سنت شوم از سالیان متمادی دامنگیر اطفال پسر که در واقع بردگی کودکان است موجود بوده است. پسر بچه هایی نو بالغ به بردگی گرفته میشوند و به عنوان رقاص در عیاشی هایی مردانه مورد بهره کشی جنسی قرار میگیرند.این بردگان کوچک اطفال فقیر، یتیم، خیابانی و یا بچه هایی ربوده شده هستند.
بچه بازی یکی از منفور ترین اعمالیست که در تمام دنیا جرم و جنایت تلقی شده و مستوجب مجازات هایی سنگینی میباشد، اما در افغا نستان اسلامی افراد از ارتکاب این عمل شنیع در ملای عام حبا نمی ورزد و در اعمال آن مانند هزاران فساد دیگر دست باز دارند.اسلام در افغانستان امروز بر رویی سه بنای مسلمانی آباد است و آن سلاح،پۆل و نفر است.
هر کسی این سه بنا را در دست داشت قانون،دولت و بلاخره همه چیز را در دست دارد.
دولت فاسد افغانستان زیر سایه دموکراسی غرب در رشد پدیده هایی چون بچه بازی، موادمخدر، فحشا،رشوه ستانی ید طولایی دارد.
این گندیده خوران ولاشخوران پولدار و قدرتمند کی ها هستند؟
کابل و بیشتر شهر هایی بزرگ مملو از گداست، زنان با کودکان در بغل به گدایی مشغولند . کودکان، جوانان کم سن و سال با دست فروشی،موتر شویی، بوت پالشی روز ها را در جاده ها بسر میبرند و شب ها گاهی با شکم خالی و گاه با لقمه نان خشک در خیمه هایی کنده و پاره شب را بسر میرسانند.همراه با این فقر و بیکاری، فاحشه خانه ها، جوانان معتاد و کودکان بی سرپرست و تن فروش نیز پدید آمده.جز از معدودی ثروتمندان و صاحبان کاخ هایی مرمرین همه در تلاش لقمهء نان اند.
فرید و هزاران کودک گرسنه و یتییم که قربانی تجاوز جنسی دولت مردانی که طوق مزدوری مالکان سرمایه و قدرت نظامی سرمایه داری را به گردن شان انداخته و هر کدام شان برای خود ارتش، پولیس، ژاندارم و انواع نیرو های سازمان یافته نظامی و امنیتی درست کرده اند می باشند.آنها جنگ سالارانی محلی هستند با ماشیندار ،تفنگ و تفنگچه فرمان میرانند،جا یداد هایی مردم را تصرف میکنند،با مالکان انجیو ها معامله میکنند کمک هایی انسان دوستانه را بین شان تقسیم میکنند و خشخاش میکارند.
هر کدام آنها به میزان قدرت حزبی، قومی و میزان سر سپردگی خود به این و یا آن قطب قدرت و دولت فاسد و مافیایی و دست نشانده امریکا سهم خودرا بدست میارند.
خوان یغما استثمار همین کارگران کوچک تهی دست و گرسنه در پیش روی همین کرگسان هموار است.این کارگران کوچک ذلیل ترین و گرسنه ترین بخش طبقه کارگر اند که در زنجیر مردار، خون آلود شرارت و ستم و تجاوز مافیایی تاجران و دلالان مواد مخدر دربند اندو استثمار میشوندو به خاک و خون کشیده میشوند.
امروز زنان و کودکان اصلی ترین قربانیان مناسبات غیر انسانی و ضد بشری حاکم درین دنیای ویران سرمایه داریست، اینان مجبور اند با خاطر بقای حیات شان با هر کاری از فحشا و تنفروشی گرفته تا دزدی،کارتن خوابی دستفروشی مزدوری اعتیاد و هزاران فجایع دیگر دست بزنند.
امروزافغانستان با وجود هزاران سرباز و نیرو های متجاوز امپریالیستی اسفناکتر از هرزمان دیگر است فرید و امثال او اولین یا آخرین قربانی سیستم غیر انسانی سرمایه داری نیست ما هر روز شاهدهزاران جنایت و تجاوزگری بر هزاران طفل و کودک زن زیر نام این و یا آن هستیم.
طبق گذارش فاؤ همین حالا هر شب یک میلیارد کۆدک و جوان و پیر سکنه روی زمین با شکم خالی و با ترس از فردا با درد گرسنگی به خواب میروند، در حالیکه بهای نیروی کار چندین ساله میلیون ها کارگر روی زمین هزینه جنگ و اهدای همین گرسنگی و فقر است برایی انسان هایی روی زمین از جمله افغانستان وا عراق .
نتیجه جنگ در اعراق و افغانستان نشان میدهد که امپریالست ها جهت دست بردن و تسلط بر بازار هایی منطقه با صدور جنگ هایی تحمیلی بر مردم سبب مرگ و میر،انهدام و خرابی،فقر و فحشا چیزی دیگری برای خلق هایی ستمدیده منطقه به ارمغان نمی آورند.
امریکا و متحدینش با بهانه جنگ با تروریزم و مواد مخدر،و نجات زنان به افغانستان یورش بردند ولی ثمره این یورش جز اهدای فقر و فحشا و یک دولت مافیایی فاسد و مواد مخدر بیش به مردم نیست.
دولت دست نشانده و فاسد افغانستان همراه با باداران امپریالیست اش فضا ی نا امن را بر زندگی میلیون ها کودک، زن پیر و جوان کارگر افغان تحمیل نموده است تا این نا امنی زمینه ساز شرایط خیانت، جنایت،دزدی،فسادو هزاران سۆاستفاده دیگر برایی خودشان گردد.
بیایید از دزدان و جنایتکارانی که در افغا نستان حکم میرانند بپرسیم چه تعدادی به جرم تجاوز به کۆدکان و زنان در حبس اند؟
چه تدابیری برایی سرزنش و محدود کردن این اعمال شنیع رویی دست دارید؟
راه حل این مصایب را نه از دزدان و جنایتکارانی حاکم در افغا نستان و نه از امریکا و متحدین امپریالیستی اش انتظار داشت.
راه حل قطعی را خود این کارگران با آگاهی رسیده در دست دارند. راه حل قطعی را میتوان با مبارزات پیگیرکه طبعآ وجود تشکل هایی مستقل و رزمنده کارگری و نقش روشنفکرها و سۆسیالیستها و فعالان جنبش هایی کارگری امیدواری در پیشبرد و دستاوردهارا بیشتر میسازد سراغ کرد.روشنفکرانی که پیکار شان برایی آزادی ودموکراسی و تحقق یک جامعه ای انسانی راستین و بدون معامله گری باشد. در غیر آن وجود روشنفکرانی نوکر احزاب فاشیست مـذهبی و روشنفکران معامله گر بی ارزش است.
زرقا فروغ
مقالات رسیده
