زنده باد اول ماه می ، روز همبستگی جهانی کارگران

١٢٧ سال پس از تهاجم وحشیانه نیرو های کاپیتالیستی به کارگران معترض به شرایط غیر انسانی کار و زندگی آنها در شیکاگو، که منجر به ایجاد همبستگی جهانی کارگران گردید، نظام سرمایداری جهانی ، همزمان با بحران گسترده ایکه ناشی از ماهیت ضد انسانی این نظام هست، همچنان سیه روزی، محرومیت، فقر گسترده ، جنگ و تباهی را در جهان میگستراند، تا بتواند راه نجاتی از باتلاقی که خود آنرا آفریده است، بدست بیاورد. پیامد های ملموس تلاش های سبعانه و لجام کسیخته ای بورژوازی بین المللی در کنترول بحران ،برای حفظ سیادت و هژمونی اش در جهان، نتیجه ای جزء تنگتر کردن هر چه بیشتر عرصه زندگی کارگران و اقشار تهیدست، که نمونه های اخیر آنرا در یونان و قبرس شاهد هستیم، نبوده است.

بحران کنونی با کشانیدن بورژوازی بین المللی به لبه پرتگاه، و تحمیل فشار عظیم بر پایین ترین طبقات اجتماعی، زمینه را برای نقش آفرینی متحدین سنتی بورژوازی در سطح بین الملی هموار تر کرده است. پاپ در نقش مدافع محرومین اجتماع ظاهر میشود و گونه های متنوع از سوسیالیستهای بورژوایی از آن بعنوان موهبتی تجلیل مینمایند. نیرو های عقبگرای اسلامی در کشور های عربی برای تحریف جنبش مردم ، قهر انقلابی توده های فقیر را برای تسخیر قدرت سیاسی و به زیر کشیدن سیادت بورژوازی به کجراه میکشانند. و در مجموع با وصف مرز کشی روشن بین طبقات اجتماعی متخاصم، فاکتور های چون مذهب ، و ملیت سبب میگردند جنبش پرولتاریا نتواند همه نماد های نظام بورژوازی را آماج گرفته و به جنبشی برای خود تبدیل گردد. به بیان دیگر بدون مباررزه و پیکار بی امان پرولتاریا علیه تمام مظاهر و نماد های روبنایی نظام بورژوازی حاکم بر جهان ، پرولتاریا نمیتواند بر خیزد و نمیتواند قد بر افرازد و به طبقه ای برای خود مبدل گردد.

درافغانستان که برای بیشتر از سه دهه، میدان رقابت های نیرو های بشدت عقبگرا یی که توسط بورژوازی بین اللملی به سر کردگی آیالات متحده آمریکا مهندسی شده اند، بوده است، کارگران در بیحقوقی کامل بسر میبرند. زنان بعنوان نیروی کار ارزان به نا انسانی ترین شکل استثمار میشوند، از کودکان در تمام عرصه های فعالیتهای اقتصادی و تولیدی بهره جویی صورت میگیرد. کودکان در معادن ذغال سنگ بامیان در دل شب تا ١٢ ساعت در بد ترین شرایط ،برده وار بکار گماشته شده و وحشیانه استثمار میگردند. این کودکان کار و زحمت از دسترسی به تحصیل، درمان و دنیای آزاد کودکانه و امکانات رفاهی به جرم تعلق شان به بی بضاعت ترین طبقه ، محروم اند. اکثریت عظیم افراد جامعه علاوه بر آنکه از حد اقل امکانات یک زندگی که در خور انسان باشد، بر خوردار نیستند، در اثر جنگ میان نیرو های رقیب ارتجاع امپریالیستی ، آسایش شان به یغما برده شده و قربانیان تصادفی جنگهای خانمانسوز هستند. افکار و آرای مذهبی و خرافی بعنوان دیدگاه طبقات حاکم، به آرای مسلط بر آحاد جامعه تبدیل شده است. حتی نیرو های مترقی ناگذیر از آن میگردند که در برابر نیروی اهریمنی مذهب مماشات نمایند.

ناسیونالیسم به عنوان یک ایدیولوژی بورژوایی ،نیروی انسانها را فراسوی منافع طبقاتی شان، در معرض سوء استفاده جنایتکاران جنگی و در برابر هم قرار میدهد. ادامه جنگ، تداوم حاکمیت ارتجاعی ترین و عقبگرا ترین نیرو ها، حضور عوامل تا دندان مسلح نیرو های بورژوازی بین المللی، حاکمیت جنگ سالاران ناسیونالیست، رهبران مذهبی همه و همه مانع از آن گردیده اند که طبقه کارگر بتواند توانش را درک کرده و آنرا برای ایجاد تحول بنیادین به کار گیرد و بعنوان طبقه ای برای خود ، نقشش رادر مبارزه برای شکستن توحش و خشونت سازمان یافته فعلی ادا نموده و جامعه را از بربریت سرمایه و بیداد مذهب رها سازد.

سازمان سوسیالیستهای کارگری افغانستان بر این باور است که انقلابات اجتماعی نه با متقاعد ساختن قدرت های امپریالیستی ممکن است و نه توسط اشخاص تحصیلکرده، تیوریسن و پرهیزگار صورت میگیرد. این امر توسط بخش استثمار شده علیه استثمار کننده صورت گرفته و سرنوشت آن تعیین میگردد. نابودی نظام مبتنی بر کار مزدی ، تحقق آزادی و برابری واقعی انسانها فقط و فقط توسط طبقه کارگر که با آگاهی طبقاتی و سازمانیابی انقلابی مسلح شده باشند، متصور است.

اول ماه می روز اعلام کیفر خواست طبقه کارگر به عنوان یک طبقه جهانی علیه بربریت حاکم است. این روز. روز اعلام تعهد طبقه کارگر و پیشروان سوسیالیت آن در پهنه گیتی، برای همبستگی جهانی و لاجرم نا بودی نظام سرمایداری می باشد که شالوده و بنیادش به نا برابری، استثمار و انباشت سرمایه استوار است.