خیزش انقلابی و مليونی مردم مصر در روز یکشنبه سی جون علیه حاکميت اخوان المسلمين به رهبری مُرسی و در اعتراض به تداوم فقر، نابرابری و استبداد و تلاش برای اسلاميزه شدن قوانين و شئون زنده گی مردم و محدود شدن آزادیهای مدنی، سرانجام اخوان المسلمین را در زادگاهش به زانو در آورد.
ارتش مصر به فرماندهی عبدلفتاح السیسی، که روابط تنگاتنگ و نزدیکی با قدرت حاکمه و ارتش آمریکا دارد، قبل از تظاهرات روز یکشنبه در حمایت از حکومت اخوان المسلمین، به مردم معترض هشدار میداد که دست از اعتراض بکشند. سران ارتش و نيروهای بورژوائی از بيم راديکال شدن هرچه بيشتر جنبش اعتراضی و خواست ها و مطالبات توده های مردم، در يک اقدام پيشگيرانه با پیاده کردن طرحی بنام “نقشه راه”، در پوشش دفاع از خواسته های مردم، عملأ در دفاع از نظام طبقاتی موجود و تداوم حيات آن و همچنين مهار جنبش انقلابی وارد عمل شد.
نمایندگان نیروهای بورژوائی در هیئت “جبهه نجات” و گروه های ناسيونال – اسلامی همصدا با جریان خرده بورژوازی موسوم به حزب کمونیست مصر، اقدام ارتش مصر را در برکناری محمد مرسی ستودند. آنها میدانند که بدولت، ارتش و نیرو های امنیتی، بعنوان ابزار حفظ تفوق طبقاتی شان نیاز دارند. میدانند که در صورت ادامۀ اعتراضات، خواست ها و مطالبات مليونی مردم از مرز تغییرات و اصلاحات صوری سیاسی می گذرد، چيزی که به نفی و سلب هستی و بنيادهای اصلی نظم موجود و نهاد های ضامن آن خواهد انجاميد.
ارتش و تشکیلات امنیتی در مصر با وصف کارنامۀ سیاه شان، که بعد از سرنگونی حسنی مبارک، دست نخورده باقی ماندند، نهاد هایی هستند مستقل که روابط ویژه و نزدیکی با ارتش آمریکا داشته و علاوه بر ملیون ها دالری که از آمریکا سهمیه میگیرند، ١٥ تا ٢٥ در صد تولیدات نا خالص مصر را هم در اختیار دارند. اقدام ارتش در سر نگونی محمد مرسی که با “شنیدن خواسته های مردم” توجیه گردید، به دو دلیل بوده است. در قدم اول ارتش نمیتوانست بیش ازین سیاست های اقتصادی حکومت اخوان المسملین که با ضربه زدن به اقتصاد مصر، در آمد ارتش را نیز کاهش داده بود، را تحمل نماید. ثانیأ ارتش میدانست که با ادامه خیزش مردمی در مصر، خودش نيز آماج خشم انقلابی مردم قرار میگیرد. اینکه معترضین مصری به دخالت نظامیانی که دیروز خود شانرا به گلوله می بستند، لبیک میگویند و به ائتلاف نیرو های ضد انقلاب بورژوائی اجازه میدهند تا حاصل انقلاب شان را بدزدند، ناشی از نبود يک رهبری يک دست و عدم توانایی نیرو های انقلابی در تعيين استراتژی و نداشتن تصوير و چشم انداز روشن جهت فيصله دادن و تصرف قدرت سياسی میباشد.
کشور های غربی و ایالات متحده آمریکا با آنکه از برکناری اخوان المسملین چندان هم ناراض نیستند، اما تحت عنوان دفاع از دموکراسی بورژوائی، و در مخالفت با طغیان انقلابی مردم مصر، از اقدام ارتش که برای دفاع از نظام طبقاتی حاکم چارۀ جزء تکرار سناریوی طنطاوی در بر کناری مبارک نداشت، انتقاد نموده و اين اقدام نظاميان را کودتا خوانده و همزمان جیت های مدرن را در اختیار ارتش قرار دادند.
سازمان سوسیالیستهای کارگری افغانستان بر این باور است که دولت ها در همۀ کشور ها ابزار سيادت طبقاتی و در خدمت سیستم های سرمایداری جهانی است، که در صورت عدم توانایی شان در پیاده کردن سیاست های اقتصادی در کسب سود بیشتر و عقب راندن خواست های طبقه کارگر، باید تعویض شوند. بحران های پیاپی اقتصادی ناشی از عملکرد و فلسفه وجودی نظام سرمایداری در جهان است. بورژوازی جهانی برای مهار بحران تحميل هرچه بيشتر رياضت اقتصادی و پائين نگهداشتن سطح انتظارات مردم و همچنين کاهش رفاه اجتماعی مردم را در تمام کشور ها در دستور کار خود قرار داده است. سرنگونی مرسی از جانب ارتش مصر آنگونه که در بالا بآن اشاره شد، در ضمن نجات نظام از فروپاشی به دست انقلاب توده ئی، يکی هم در عدم توانائی و کارآئی رژيم اخوان المسلمين در پاسخ به بحران اقتصادی و مهار آن است که در راستای استراتژی عمومی و در تداوم سیاست های اقتصادی نظام سرمایداری صورت گرفته است.
سازمان سوسیالیست های کارگری افغانستان، این را جزئی از وظایف انترناسیونالیستی خود میداند که از مبارزات برحق کارگران و زحمتکشان مصر، که در اعتراض علیه سیاست های استبدادی اخوان المسلمین و برای نیل به آزادی، برابری و رفاه اجتماعی بسیج شده اند، دفاع نماید. ما معتقدیم که در مصر جدال بر سر قدرت سياسی هنوز پايان نيافته است. اعتراضات انقلابی مردم آزاديخواه در مصر زمانی میتواند به ثمر بنشیند و انقلاب به پيروزی دست يابد که طبقه کارگر با پرچم مستقل و مطالبات و حزب سوسياليستی خود وارد اين جدال شده و مهر خود را بر آن بکوبد. بدين گونه می توان تداوم انقلاب و به سرانجام رسيدن اهداف آن را ضمانت کرد.
پیروز باد جنبش اعتراضی مردم مصر !
زنده باد همبستگی جهانی طبقه کارگر
زنده باد سوسیالیسم
شورای مرکزی سازمان سوسیالیستهای کارگری افغانستان
١٠جولای ٢٠١٣
آ
مقالات رسیده
