برنامه تجلیل از اول ماه می ٢٠٢٠
اول می روز تجدید میثاق همبستهگی و اتحاد جهانی طبقۀ کارگر امسال در شرایطی برگزار میگردد که بر علاوۀ فقر، بی حقوقی، گرسنهگی، اعتیاد، جنگ و غیره مصایب اجتماعی نازل شده بر کارگران و خانواده های شان که داده و باز تولید نظام سرمایه داری است، در سراسر جهان میلیون ها کارگر به دلیل اپیدمی کوید 19 در پهلوی این که حقوق ماه های گذشتۀ شان پرداخت نشده است از کار اخراج یا هم به مرخصی های نا معلوم بدون مزد سوق داده شده اند؛ طبقۀ کارگر و مجموع اقشار فرودست به دلیل قدرت خرید پایین و نبود ایمنی های صحی، اجتماعی و شغلی نخستین قربانیان آفات طبیعی و حوادث غیر مترقبه هستند، پس از شیوع و گسترش اپیدمی کرونا نیز اولین پیش مرگه ها هم در ابتلا و هم در مرگ و میر در همۀ کشورها از طبقات پایین جامعه مخصوصاً طبقۀ کارگر بوده/است.
اول ماه می هر سال روز رستاخیز جنبش بین المللی طبقۀ کارگر علیه نظام بردهگی مزدی در نبرد کار و سرمایه در سراسر جهان به نفع طبقۀ کارگر بود؛ امسال اما سرمایه داری این روز را نیز با توجه به بحران پیش آمده که آن هم زاده، داده و ناشی از مناسبات نابرابر اجتماعی و تبعات آن در این سیستم انسان ستیز است، از طبقۀ کارگر گرفته است. کارگران در هر کجای جهان در بدترین حالت و وضعیت معیشتی نسبت به سال های پیش قرار دارند؛ امسال متاسفانه با توجه به پاندمی کرونا فرصت و فرجۀ حضور گستردۀ طبقۀ کارگر در خیابان ها و طرح خواستها و شعارهای نه به نظام سرمایه داری برای طبقۀ کارگر و مجموع اقشار فرودست جامعه میسر نیست. امسال در اول می نظام سرمایه داری شاید از حضور گسترده طبقۀ کارگر در جاده ها و اماکن عمومی در لرزه و دلهره نباشد ولی از آنجایی که این نظام خود به تنهایی نمی تواند بقای خویش را تأمین و ضمانت نماید، بدون حضور طبقۀ کارگر در پروسۀ تولید و فرایند مناسبات تولیدی به نحوی خود گور خود را میکند. ارزش مازاد که تنها راه هرچه بیشتر انباشت سرمایه در نظام سرمایه داری است فقط از قِبل کار طبقۀ کارگر به دست می آید، با نبود و کمبود طبقۀ کارگر در پروسۀ تولید، نخست سرمایه دار مبنای سود اش را که همان ارزش مازاد است از دست می دهد و از سوی دیگر هر قدر نقش طبقۀ کارگر و مجموع طبقات فرودست در پروسۀ کار و پروسۀ تولید کم رنگ باشد، مطمیناً که قدرت خرید شان هم به همان اندازه تنزل می کند وقتی در جامعه توان خرید و مصرف افت کرد پس کالای سرمایه دار در کجا به مصرف خواهد رسید، بنابرین در هر حالت بقای نظام سرمایه داری کاملاً متکی است به کار مزدی و وجود گستردۀ طبقۀ کارگر در پروسۀ تولید. اما این را هم باید تذکر داد که در فرایند بحران پیش آمده (پاندمی کرونا) سرمایه دار تنها سود خود را از دست می دهد ولی طبقۀ کارگر هست و بود خودش را.
سازمان سوسیالیست های کارگری افغانستان در جایگاه یک تشکل کارگری قدرت طبقۀ کارگر را سوای این درد و آلام که متوجه این طبقه است و آنرا داده و زادۀ نظام سرمایه داری می داند قدرت طبقۀ کارگر را بیشتر در رهایی همۀ انسان ها در سراسر جهان از این وضعیت بربریت که نظام کاپیتالیستی بر بشریت تحمیل کرده است می داند؛ بدین مبنا سازمان سوسیالیست های کارگری افغانستان از همۀ کارگران در سراسر جهان و بالاخص در افغانستان می خواهد که هرچه بیشتر از تفرقه و پراکنده گی بدر آمده دور یک پلاتفرم روشن سیاسی به دور از تعلقات ایتنکی و تباری حزب سیاسی خود را که مبرم ترین و ضروری ترین اقدام مبارزاتی است برای رهایی خود و همۀ طبقات فرودست از مالکیت خصوصی، برده گی مزدی و مجموع اشکال ستم و مظالم اجتماعی سر و سامان دهند. حزب سیاسی طبقۀ کارگر یکی از میکانیزم های فوری و اساسی رسیدن به رهایی بنیادی طبقۀ کارگر و مجموع طبقات زحمتکش از سلطۀ نظام سرمایه داری است.
در یک چنین اوضاع و احوالی کارگران افغانستان در شرایطی امسال به پیشواز اول ماه می، روز همبسته گی جهانی طبقۀ کارگر می روند که بر اساس آمار ارائه شدۀ وزارت اقتصاد رژیم، پیش از بروز و شیوع ویروس کرونا، بالاتر از دوازده میلیون نفر از آنها بیکار بودند و با نبود بیمه های اجتماعی و فقر گستردهیی که گریبان همۀ اقشار و طبقات فرودست جامعه را به سختی گرفته است مواجه بوده و بحران ناشی از اپیدمی کرونا و اعلام قرنطینه و محدودیت بر گشت وگذار از سوی حکومت نیز هرچه بیشتر موجب بیکاری گسترده به خصوص در میان کارگران روز مزد شده است. تا همین اکنون این وضعیت منجر به فقر و محرومیت بیشتر کارگران و سایر اقشار محروم، تهیدست و فرودست جامعه گردیده است. مضاف بر آن کابوس برگشت نیروهای جنایتکار و تروریستی طالب به قدرت، سر و سامان یافتن و فعال شدن دوبارۀ پروژه داعش و کش و گیر غنی و عبدالله بر سر تقسیم کرسی و قدرت و به موازات آن بلند رفتن نرخ مواد اولیه که همه ناشی از این حالت عمومی مستولی و بیثباتی سیاسی است، متاسفانه این طبقه جوان (طبقۀ کارگر افغانستان) را در وضعیت کاملاً بدتر و اسفناکتر از گذشته قرار داده است.
سازمان سوسیالیست های کارگری با توجه به وضعیت پیش آمده در جهان و به تبع آن در افغانستان از همۀ کارگران می خواهد که در این شرایط که واقعاً برای کارگران غیر قابل تحمل است، هرچه بیشتر متوجه خود و خانواده های خود بوده و به مجرد تغییر وضعیت، با همبسته گی هرچه بیشتر در یک صف واحد به تمام ساز و کار بورژازی در هر بخش آن نه بگویند. در عرصۀ پیش آمده به قول انگلس طبقۀ کارگر دو راه بیشتر ندارد، یا قربانی را قبول کند و یا با خواست های خودش با رفع اوضاع و احوالی که این بیماری مدحش به جهانیان تحمیل کرده است به میدان آمده و در هیچ عرصه یی از مبارزۀ طبقاتی قربانی دسیسه های بورژوازی نشود
زنده باد اول ماه می روزی همبسته گی کارگران جهان
زنده باد سوسیالیسم
شورای مرکزی سازمان سوسیالیست های کارگری افغانستان
٢٨ اپریل ٢٠٢٠ ؛ ٩ ثور ١٣٩٩
مقالات رسیده
