:سوسیالیسم کارگری
سازمان سوسیالیستهای کارگری در مورد خطر و پیامدهای احتمالی یک صلح ارتجاعی قبلا نیز در مقالات و مباحثی تحلیل و ارزیابی هایش را رو به جامعه اعلام نموده بود، حالا با تکامل و انکشافات تازۀ رویدادها و سیر اوضاع، آیا به نظر شما این احتمالات و یا ارزیابی های گذشته، ملموستر نمی‌شوند، یا تأییدی بر صحت تحلیل های ارائه شده از جانب سازمان ما نیست؟
:ر. پیکارجو
بلی همان گونه که همه آگاه اند سازمان سوسیالیست های کارگری افغانستان با شناختی که از جنبش اولترا ارتجاعی طالبان و ایجادگران و حامیان بین المللی آنان دارد و با درنظرداشت امکانات کنارآمدن و همسویی این جنبش ارتجاعی با همۀ جناح ها و مراکز قدرت امپریالیستی أعم از واشنگتن و لندن و ماسکو و پیکن و نیر باد درنظرداشت رقابتها و همچشمی های درحال گسترش میان این جناح های آزمند ؛ ضمن اعلامیه ها و مقالات تحلیلی متعددی در صفحات نشریۀ وزین سوسیالیسم کارگری آژیر این خطر را مدتها پیش به صدا درآورده و احتمال سرهمبندی یک چنین صلحی را که شما نیز در متن پرسشتان آنرا «صلح ارتجاعی» نامیدید و من با شما صد درصد موافقم ، پیش بینی و پیش گویی کرده و خاطر نشان کرده است که سرانجام در پیامد تقابل و تعامل منافع ابر قدرتها و نیروهای منطقه یی زدو بندها و چانه زنی های سیا سی نوین منطقه یی و جهانی شاهد تحقق صلحی خواهیم بود که همۀ این نیروها ازآن سهمی و نفعی خواهند برد، به استثنای مردم بلاکشیده و به ویژه زنان افغانستان که یک بار دیگر داروندار خود را و دست آوردهای سطحی، گذرا و روبنایی یی را که به اقتضای زمان و شرم کاسۀ امپریالیستها و رژیم دست نشاندۀ آنان نصیب شان شده است از دست خواهند داد و وادار خواهند شد تا یک بار دیگر مغاره نشینی عصرحجر را تمرین نمایند.
این زدو بندهای خائنانه درضمن این که برحقانیت و مصداقیت پیش بینی های سازمان سوسیالیست های کارگری افغانستان مهرتایید می کوبد، در میان اقشار گوناگون جامعۀ افغانی نگرانی هایی را ایجاد کرده است که همه یک دست و یک نواخت نبوده و از همدیگرمتفاوت اند، به این شرح که دولت مردان برسر اقتدار نگرانی های خود را، جنگ سالارانی که به یمن بذل و عطا های سخاوتمندانۀ امپریالیست ها به نان و نوایی رسیده اند نگرانی های خود را و روشنفکران لیبرال خزیده در نهادهای جامعۀ مدنی و روشنفکران مستقلی که خدایی خدمتگارانه موزه پاکی دولتمردان را به عهده گرفته اند هریک نسبت این که موقعیت های خود را در خطر می بینند نگرانی های خاص خود شان را دارند. در این میان نگرانی های زنان در مجموع و نگرانی های کارگران صنعتی و خدماتی و روستایی و بیکاران و عوام الناس و کودکان مکتب رو، معلمین، پرستاران و سائر کارمندان پایین رتبۀ دولتی که “طالبان کرام” همین دیروز قبل از ورود رسمی و “صلح آمیز” به شهر کابل حدود پنجاه تن از آنان را در وزارت فوائد عامه به گلوله بستند و نگرانی های روشنفکرانی که افتخار عضویت سازمان سوسیالیست های کارگری را دارا اند و نیز آن عده روشنفکران و آگاهانی که تا هنوز بنا برعللی نتوانسته اند به صف این سازمان بپیوندند ولی صادقانه و جان بازانه و به گونه یی مستقلانه به خاطر منافع اقشار ستمدیده و محروم جامعه می اندیشند و می رزمند قابل فهم و درک است. اینان نگران فردای به قدرت رسیدن دوبارۀ طالبان این متحجر ترین نیروی تاریخ بشریت در روی زمین اند و از انجایی که هنوز نتوانسته اند صف واحدی را در مبارزه به خاطر رسیدن به حد اقل حقوق و منافع خویش تشکیل بدهند خود را درگیر نگرانی ها و سراسیمه گی های مضاعف می یابند. لذا من در جایگاه یکی از اعضای سازمان سوسیالیست های کارگری افغانستان یگانه راه جلوگیری از تحقق همچو صلح ارتجاعی و خفت آورو مبارزه به خاطر نیل به حقوق و منافع طبقات و اقشار محروم و ستمکش را در اتحاد و دست به هم دادن این اقشار و طبقات و تشکیل یک صف رزمنده و واحد تحت درفش پرافتخار سوسیالیسم کارگری و رادیکال دید ه و همه را به پیوستن به این صف آزادی خواهی و برابری طلبی فرا میخوانم.
مقالات رسیده
